Ik ben onderdeel van een samenwerking tussen Nederlandse (Zona’s Kiosk) en Engelse (Equal Arts)kunstenaars en een wetenschapster (Marjolein Gysels) die zich allemaal bezig houden met de dementerende medemens in zorginstellingen en onderzoeken wat kunst en dementie voor elkaar kunnen betekenen. Vandaag een treasure map gemaakt van de elementen die we met elkaar hebben benoemd als onmisbare onderdelen van die zoektocht. Het beeld is gebaseerd op een authentieke compositie van een bewoonster.
Soms komt er een idee langs waar allerlei kwaliteiten, inzichten en ervaringen in verenigd kunnen worden.
Eerst was er de overtuiging dat het vermogen van kinderen tot fantasiespel – het 3-dimensionaal neerzetten van je eigen wereld – een universele, creatieve en constructieve kracht is die zeker in situaties waarin kinderen moeten worden opgevangen, van onschatbare waarde kan zijn. Sowieso ben ik van mening dat spelen en maken een geweldige tandem is om het leven in alle fases het hoofd te bieden. En voor mijzelf de basis van ieder samenwerkingsproject – of het nu om kinderen of bewoners van verzorgingshuizen gaat.
Toen volgde de voor de hand liggende gedachte dat lokaal geproduceerd speelmateriaal als concept misschien zinniger en interessanter zou zijn dan mijn ingewikkelde inzamel- en verzendcapriolen.
Het idee: het ontwikkelen van een basisconcept voor een aantrekkelijke en inventieve speelset die inspireert tot fantasiespel; een speelset die in ieder land te produceren is met lokaal materiaal, lokale vaardigheden en lokale producenten.
Het speelmateriaal is bedoeld voor kinderen die om wat voor reden dan ook extra hulp kunnen gebruiken bij het inzetten van hun vermogen tot verbeeldingskracht. Daarnaast zou het een positieve stimulans kunnen zijn voor de volwassenen in hun omgeving om betrokken te worden bij de productie en misschien zelfs wat economische activiteit genereren.
Ik kan volop mijn ervaring en netwerk in Nepal inzetten: ik ben als maker in samenwerkingsprojecten speciaal geïnteresseerd in resultaten die oprechte uitwisseling weerspiegelen; een amalgaam van wederzijdse creativiteit, het verbazingwekkende samenwerken, het punt waar lokale vormgeving en mijn eigen ideeën over de vorm die iets moet hebben, elkaar ontmoeten. Dat heeft links en rechts resultaten opgeleverd die een goede opmaat vormen om een dergelijk idee uit te gaan werken.
Dan waren er de onvergetelijke reacties van de weeskinderen die ik in Nepal geproduceerde speelfornuisjes, poppenbedjes en blokkendozen kwam brengen.
En mijn relatie met SOS Nepal waar ik eea mag uitproberen (en al heb uitgeprobeerd) waaronder een eenvoudige speeltraining over het belang en het faciliteren van fantasiespel.
Als ik terugkijk op mijn Nepalese ervaringen, ben ik er van overtuigd dat daar iets uit moet kunnen komen dat nieuwe input oplevert voor iedereen: voor de lokale producenten, de kinderen en hun verzorgers, voor mezelf als maker en wie weet voor hulporganisaties die zich bezighouden met kinderen in nood.
Gevraagd voor een kinderproject tijdens Verwonderd Duin, een kunstevenement vanwege het jubilerend Nationaal Park Zuid-Kennemerland.
In de maand voorafgaande aan de uitvoering hebben kinderen op mijn verzoek indrukwekkend veel dennenappels gesprokkeld in de duinen. De bedoeling was dat kinderen op de dag van de uitvoering met dennenappellijnen grote tekeningen en tekens zouden maken op een duinhelling aan het Wed.
Op de versierdag werden de dennenappels door een boswachter met een aanhangwagentje aan de voet van een zandhelling aan het Wed gestort. Heerlijk weer en in de loop van de dag meer en meer animo: kinderen alleen, kinderen samen, kinderen met hun ouders begonnen het duin te vullen met spectaculair resultaat. Even worstelde ik met de volwassenen die zich met de decoraties van hun kinderen bemoeiden. De purist in mij protesteerde, ik wilde dat het van de kinderen bleef. Maar die samenwerkende familietjes had zoiets plezierigs en ouderwets dat het vanzelf een meerwaarde werd.
Hoe meer versieringen hoe strenger ik de helling moest bewaken en de boel regisseren zodat er niets onder de voet werd gelopen. Aan het eind van de dag waren de dennenappels allemaal verwerkt en moest ik mijn bewakersrol loslaten. Met lede ogen zag ik hoe onmiddellijk allerlei nieuwe kinderen en ook jongeren bezit van de helling namen. Maar tot mijn verbazing vernielden ze niets! Ze begonnen de dennenappels te hergebruiken en eigen versieringen te maken.
En deze:
The children of Child Care Space- Lakuridanda are very happy to see and play games. All the games are found to be creative for children. All of the children are happy to play it. 
Het Ikeaplan mislukte jammerlijk ondanks veel tijdrovende inspanningen maar de duploactie op de naschoolse opvang verliep wél succesvol. Kinderen en ouders gaven genereus en ik kon uiteindelijk 4 verhuisdozen vullen met een selectie duplo waar heel wat kinderen tegelijk een eigen wereld mee konden bouwen.
Uiteindelijk natuurlijk een gekke druppel op een gloeiende plaat. En dan zijn er ook nog de hoge verzendkosten en het ingewikkelde inklaren. Eea bracht me op de voor de hand liggende gedachte dat lokaal geproduceerd speelmateriaal als concept misschien zinniger en interessanter zou zijn. Ik ben ermee bezig!
Maar de duplo kwam aan bij SOS in Bakhtapur en Nabin heeft bij 4 childfriendly spaces een doos gebracht. En daar kreeg ik laatst zo’n aandoenlijk verslagje van! Dit is de eerste:
The children of Child Care Space- Bhimtar was very happy to see and play such type of puzzle games as they are more creative and they are curious about new things and game and as well they are sincere about the thing related to their growth so, they were very grateful to get such type of games and to play one of the students said,” I am very happy to play this game as I like to play the game and he also join the full of happiness smile in his face by saying these valuable words towards the game”. As these are very complicated games for the children here but also they tried their best to make the buildings and other stuffs from there. So, they are happy to get chance to play the game like that and thank you for sending the game for that game they are attracted toward school and attend for all five days for to play that game in Friday. All of the children are happy to play it.
Nepal, de plek waar ik al jaren met zoveel plezier kom en werk, schudt en beeft met verschrikkelijke gevolgen.
Op de foto’s ben ik in betere tijden in een SOS dorp voor invalide kinderen en breng ze speelmateriaal dat ik ter plaatse had laten maken – kleine fornuisjes, bedjes met dekentjes en matrasjes op z’n Nepalees. Poppenserviesjes die gemaakt waren in het keramisch atelier van weer een ander SOS dorp. En als kers op de taart een afzichtelijke chinese pop.
Iedere keer als ik zoiets doe valt me op hoe de kinderen zich er op storten en onmiddellijk onstuitbaar beginnen te spelen.
Al jaren praat ik met Nabin Bajracharya , een Nepalese kinderpsycholoog die voor SOS werkt, over het belang van spelen – mijn stokpaardje en iets wat bepaald niet vanzelfsprekend is in de Nepalese omgang met kinderen.
Toen ik hem na de aardbeving vroeg wat ik kon doen, vroeg hij me dan ook om playmaterial voor de tijdelijke daycare centers die SOS overal in en rond Kathmandu aan het oprichten is om kinderen op te vangen en te helpen. Veilige plekken waar ze even de verschrikkingen van de aardbeving kunnen vergeten, waar gelegenheid is om te spelen en te tekenen en waar verschillende activiteiten worden aangeboden.
Dat laat ik me geen twee keer zeggen! Op de naschoolse opvang ben ik een Duplo-verzamelactie begonnen, ik probeer via Ikea aan echt leuke troostrijke poppen te komen en van de opbrengst van een extra verkoop van mijn Nepalese producten afgelopen zondag, ga ik het verzenden betalen.
We are family! Het zijn meer objecten dan een gezellige babypop om mee te spelen. Oplage 5 stuks – hoogte 30 cm – prijs 50 euro. Er zijn er nog 3.
Als ik en de Linda dan toch de aandacht aan het vestigen zijn op producten die zijn ontstaan uit mijn samenwerking met vrouwen in Nepal, wil ook graag deze bijzondere sprei nog eens laten zien. 5 Mithilavrouwen hebben daar 3 dagen lang minutieus aan geschilderd in hun bijzondere traditionele stijl. De doek zelf is prachtig handgeweven boerenlinnen die ik – net als de hoogwaardige verf – had meegebracht naar het Mithilacenter in Janakpur.
Formaat: 210 x 225 cm Prijs: 295 euro
In de LINDA van februari 2015 worden bij de Funfacts mijn vilten dekens vermeld!
2X heb ik in Nepal samen met de viltdames gewerkt aan een serie van 10 unieke vilten lappen – van ieder exemplaar is er één. Van de eerste serie heb ik nog 3 over – die dekens zijn wat dunner en kleiner van formaat dan de 2e serie (135 x 200 cm) en kosten 125 euro.
Van de 2e serie heb ik er nog 5 – het formaat is 160 x 225 cm en het vilt is dikker. de prijs is 165 euro. Ze zijn te gebruiken als warme sprei, een mooi element op de bank en sommige mensen leggen ze zelfs op de vloer.
Voor meer informatie; madebylaurienm@gmail.com
De eerste keren dat ik naar Nepal ging heb ik speelprojecten gedaan voor weeskinderen. Aan het faciliteren van spelen wordt daar weinig gedaan – wel begrijpelijk als de omstandigheden bar zijn. Maar ook een spijtig cultuurverschil, want het vermogen tot spelen is universeel en ontzettend fijn en zinvol. Toen ik door de plaatselijke woodman een poppenbedje, fornuisje en blokken had laten maken en die gecombineerd met uit Nederland meegesleepte poppen, zuigflesjes en serviesjes aan de kinderen gaf, was de vreugdevolle speelexplosie spectaculair – daar denk ik nog vaak aan.
Dit jaar ben ik ineens opnieuw in de gelegenheid om iets dergelijks te doen: ik heb geëxposeerd in kindergalerie Akku. Een deel van het ingehouden verkooppercentage is bestemd voor een wisselend goed doel. Nu had ik daar niet uitzinnig verkocht, maar toch krijg ik ruim 200 euro mee om te besteden aan een SOSdorp in Kathmandu.
Met de psycholoog van dat kinderdorp wissel ik al jaren van gedachten over het nut van spelen. Ik ben er ook op bezoek geweest, het zag prima uit maar in de huisjes waar de kinderen met hun homemother wonen was weinig inspirerend speelmateriaal.
Het fijne van een SOSdorp is dat het echt goed georganiseerd is, er is een vruchtbare context – hier zal zeker geen sprake zijn van verspilde moeite. Ik ben in overleg met Nabin de kinderpsycholoog een plan aan het maken om 5 huishoudens met gehandicapte kinderen te voorzien van het destijds zo succesvolle poppenbedje (en heel misschien ook de fornuisjes als dat budgettair lukt). Ik ga ter plekke poppen kopen en (Nepalees) beddengoed laten maken. Ben wel van plan van die magische omdraai zuigflesjes mee te nemen, waarbij de melk op miraculeuze wijze in de dop verdwijnt. Volgens mij kan ik dat niet krijgen in Nepal en wat was dat een succes!
madebylaurienm 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.